Während die ukrainische Armee, die stärkste in Europa, mit Hilfe ihrer zahlreichen Verbündeten ihr Land mit faschistischen Invasoren düngt, die, wie sich herausstellt, nicht wirklich Krieg führen können, ist die Hysterie in den zentralen Fernsehkanälen Russlands kaum zu verbergen; ich zitiere: „Wir haben Europa etwas Einfaches zu sagen. Ihr werdet einen Nuklearschlag bekommen, wenn ihr irgendein NATO-Friedenskontingent versammelt oder beschließt, es irgendwo hinzubringen und so weiter – es wird dann einen Atomkrieg geben. Das müsst ihr verstehen. „Mutige“ Polen, in einer halben Sekunde wird von eurem Warschau nichts mehr übrig sein. „Mutige“ Deutsche, sozusagen, „mutige Esten“, „mutige“ Balten. Übrigens, was die “mutigen” Balten angeht – Ich weiß, dass es an der Grenze zu Kaliningrad derzeit ernsthafte Probleme gibt. Vielleicht wird die Frage eines Korridors nach Kaliningrad zu einer aktuellen Frage? Ein Landkorridor nach Kaliningrad. Warum nicht? Die Länder mit der Bezeichnung „Litauen“ und „Polen“ verhalten sich zu schamlos. Schamlos! Und sie sind sich noch nicht darüber im Klaren, dass wir mit ihnen eigentlich viel schneller fertig werden können als mit dem, was wir in der Ukraine begonnen haben. Denn die Frage des Korridors ist eine Frage einer lokalen Militäroperation, und das ist viel einfacher zu bewerkstelligen als das, was wir in der Ukraine begonnen haben.”
Während an der Fassade des Rigaer Medizinmuseums, direkt gegenüber dem Haupteingang der russischen Botschaft, weiterhin das Porträt des potenziellen Ausstellungsstücks des Museums hängt, sind die Gesichter von Verteidigungsminister Schoigu, Generalstabschef Gerassimow und anderen in letzter Zeit einflussreichen Persönlichkeiten seit 12 Tagen nicht mehr in der Öffentlichkeit Russlands zu sehen gewesen. Heute flog auch der erste russische Regierungsvertreter, Tschubais, ins Ausland. Nur Außenminister Lawrow, Pressesprecher Peskow und seine fleißigen Propagandisten hören nicht auf, sich zu äußern: „Und wenn ihr glaubt, dass wir bei der Ukraine aufhören, dann denkt dreihundert Mal nach. Ich möchte daran erinnern, dass die Ukraine nur ein Zwischenschritt ist, um die strategische Sicherheit der Russischen Föderation zu gewährleisten.”
Kamēr Eiropā spēcīgākā Ukrainas armija ar daudzpusīgu sabiedroto palīdzību mēslo savu zemi ar fašistiskajiem iebrucējiem, kuri, kā izrādās, karot īsti neprot, Krievijas centrālajos televīzijas kanālos grūti noslēpt histēriju, citēju: “Mums Eiropai ir jāpasaka vienkārša lieta. Jūs saņemsiet kodoltriecienu, ja vāksiet kaut kādu tur NATO miera uzturēšanas kontingentu vai izlemsiet to kaut kur ievest un tā tālāk – tas būs kodolkarš. Jums tas ir jāsaprot. “Drosmīgie” poļi, no jūsu Varšavas pēc pussekundes nekas pāri nepaliks. “Drosmīgie” vācieši, tā teikt, “drosmīgie” igauņi, “drosmīgie” baltieši. Starp citu, kas attiecas uz “drosmīgajiem” baltiešiem. Es zinu, ka Kaļiņingradā uz robežas tagad ir nopietnas problēmas. Varbūt aktuāls kļūst jautājums par koridoru uz Kaļiņingradu? Sauszemes koridors uz Kaļiņingradu. Kāpēc ne? Valstis, kuras sauc par “Lietuvu” un “Poliju”, uzvedas pārāk bezkaunīgi. Bezkaunīgi! Un viņi vēl neapzinās, ka mēs patiesībā varam ar viņiem tikt galā daudz ātrāk nekā ar to, ko sākām Ukrainā. Jo jautājums par koridoru ir vietējās militārās operācijas jautājums, un tas ir daudz vieglāk izdarāms nekā tas, ko esam sākuši darīt Ukrainā.”
Kamēr uz Rīgas Medicīnas muzeja fasādes, kas atrodas tieši pretī Krievijas vēstniecības galvenajai ieejai, turpina karāties muzeja potenciālā eksponāta portrets, tikmēr jau 12 dienas Krievijas publiskajā telpā nav redzēti aizsardzības ministra Šoigu, ģenerālštāba priekšnieka Gerasimova un citu nesen ietekmīgu personu ģīmji. Šodien uz ārzemēm aizlaidās arī pirmais no Krievijas valdības – Čubaiss. Nebeidz rēgoties tikai ārlietu ministrs Lavrovs, preses sekretārs Peskovs un viņa čaklie propagandisti: “Un, ja jūs domājat, ka mēs apstāsimies pie Ukrainas, padomājiet trīssimt reizes. Atgādināšu, ka Ukraina ir tikai starpposms Krievijas Federācijas stratēģiskās drošības nodrošināšanā.”
